Έργο που πραγματοποιήθηκε με συνεργάτες τους Μίλτο Κατσαρό και Κώστα Σαββίδη
Συμμετείχαν οι αρχιτέκτονες Θάνος Βλαστός, Σπύρος Γούσης, Χαράλαμπος Κωνσταντινίδης και Βασιλική Μανιδάκη
Η μελέτη προτείνει τη δημιουργία δύο κυρίων, κάθετων μεταξύ τους, αξόνων ώστε να αποκατασταθεί η συνέχεια και συνοχή του αστικού ιστού και παράλληλα την ανάδειξη διαφορετικών τοπόσημων, ώστε η πόλη να αποκτήσει σημεία αναφοράς. Και οι δύο άξονες προκύπτουν από τη μετατροπή αυτοκινητοδρόμων σε πεζόδρομους με παράλληλη χρήση τραμ. Ο πρώτος συνδέει το κέντρο με το λιμάνι και σηματοδοτείται από μια σειρά στεγάστρων που φθάνοντας στο λιμάνι πολλαπλασιάζονται για να δημιουργήσουν μια υπαίθρια αγορά και να καταλήξουν στις υφιστάμενες αποθήκες της κεντρικής προβλήτας που αναπλάθονται σε εμπορικό κέντρο. Ο δεύτερος άξονας μετατρέπει τη γνωστή οδό Δημητριάδος σε γραμμικό πάρκο που σαν πράσινη ραχοκοκαλιά διασχίζει, παράλληλα με το θαλάσσιο μέτωπο, την πόλη για να καταλήξει και να σηματοδοτήσει την κεντρική είσοδό της δυτικά. Η διέλευσή του συνδέει και αναβαθμίζει αποκομμένες σήμερα από το κέντρο περιοχές: Η Πλατεία Δημαρχείου (Ρήγα Φεραίου) αναπλάθεται σε πολιτιστικό κέντρο της πόλης και αποκτά θαλάσσιο μέτωπο. Οι υποβαθμισμένες συνοικίες «Παλαιά» και «Κάστρο» δυτικά της πλατείας και εκατέρωθεν του γραμμικού πάρκου αποκτούν μέσω αυτού σύνδεση μεταξύ τους και με το κέντρο και αναπλάθονται αντίστοιχα σε διοικητικό και ιστορικό κέντρο της πόλης. Και ο ιστορικός σιδηροδρομικός σταθμός Ντε Κίρικο ανακατασκευάζεται και διολισθαίνει προς τον πεζόδρομο, δημιουργώντας μια ακόμα κεντρική πύλη εισόδου στην πόλη. Οι παραπάνω σημειακές παρεμβάσεις δημιουργούν νέα τοπόσημα κατά μήκος των δύο κεντρικών αξόνων, συνθέτοντας έτσι ένα συνεκτικό αστικό καλειδοσκόπιο αντάξιο μιας σύγχρονης πόλης.
(Συμμετοχή στο διακρατικό ερευνητικό πρόγραμμα «Ηρακλής» (Ελλάδα-Ιταλία) με θέμα: «Δέκα σχέδια για την ελληνική πόλη»).
