Έργο που πραγματοποιήθηκε με τον Άγγελο Αλτσιτζόγλου
Το θέμα της μελέτης έδωσε αφορμή για αναδρομή στο παρελθόν, όταν τα παιδιά ελλείψει οργανωμένων παιδότοπων έπαιζαν σε δρόμους, γιαπιά και ερείπια της γειτονιάς και συμπλήρωναν με τη φαντασία τους τούς υποτυπώδεις αυτούς χώρους σε αυλές των θαυμάτων. Η σημασία του χτισμένου χώρου για ένα παιδί σε αντιπαράθεση με την καθιερωμένη σήμερα συσσώρευση άσχετων μεταξύ τους παιχνιδιών, οδήγησε στην επιλογή ενός αρχιτεκτονικού σκηνικού μέσα στο οποίο θα κινούνται και θα παίζουν τα παιδιά, όπως συμβαίνει με τα σκηνικά μιας θεατρικής παράστασης, όπου η παρουσία των ηθοποιών τα μετατρέπει σε κανονικούς χώρους. Σκαλωσιές, πέτρινοι τοίχοι, γέφυρες, σκάλες και ξύλινα μπαλκόνια, αποτελούν θραύσματα κτιρίων που μέσα από την παιδική φαντασία μπορούν να μετατραπούν σε πραγματικά κάστρα, πύργους, αμφιθέατρα, στοές και κιόσκια και να συμβάλουν έτσι στην όξυνση της παιδικής φαντασίας μέσα από το παιχνίδι. Παράλληλα αποτελούν και μια εισαγωγή στην αρχιτεκτονική της πόλης μέσα στην οποία μεγαλώνουν.
