Η συνοικία Κυπριάδου στην Αθήνα ήταν παλιά μια κηπούπολη. Και τώρα διακρίνει κανείς ανάμεσα στις νέες πολυκατοικίες, παλιές μονοκατοικίες. Η μελέτη παραπέμπει σ’ αυτό το γεγονός με μια καθ’ ύψος προσθήκη διακριτών μονάδων κατοικίας μέσα σ’ ένα ενιαίο πλαίσιο. Η χρήση διαφορετικών υλικών και χρωμάτων, η μετατόπιση των έρκερ στους ορόφους, η χρήση της εξωτερικής σκάλας στους κάτω ορόφους και η εναλλαγή πλήρων και κενών δίνουν πλαστικότητα στην όψη. Σε αντιπαράθεση με την επίπεδη όψη της κλασικής πολυκατοικίας με τους επαναλαμβανόμενους ορόφους, η όψη διαφοροποιείται, αποκτά βάθος και γίνεται τρισδιάστατη. Η κάθε κατοικία προβάλλει τα δικά της χαρακτηριστικά και αυτό συμβάλλει στην οικειοποίηση του χώρου από τους χρήστες. Έτσι μετατρέπεται το απρόσωπο διαμέρισμα σε κατοικία και η κλασική-τυπική πολυκατοικία σε ένα άθροισμα πολλών κατοικιών.
