Έργο που πραγματοποιήθηκε με τον Άγγελο Αλτσιτζόγλου
Οι τρεις κατοικίες συμπληρώνουν ένα τυπικό οικοδομικό τετράγωνο. Γι’ αυτό και ο σχεδιασμός δεν αφορά μόνο αυτές, αλλά και τη διαμόρφωση των ορίων δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Οι κατόψεις ανάγονται σε απλές γεωμετρικές χαράξεις. Η προσαρμογή τους στην έντονη κλίση του εδάφους αναδεικνύουν τη σκάλα σε κυρίαρχο στοιχείο του χώρου. Και η κτιριακή μάζα κατανέμεται σε μικρότερους όγκους που διαμορφώνουν τα όρια των κτιρίων. Έτσι, στις παρυφές των δρόμων δημιουργείται μια ανάγλυφη ζώνη μεταβατικών χώρων από αυλές, σκάλες και δώματα (με ανθρώπους) που παρεμβάλλονται ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο χώρο και αναζωογονούν την εικόνα του δρόμου. Γεγονός που αφορά ιδιαίτερα οικισμούς μικρής κλίμακας όπως αυτός, όπου ο πεζός κυριαρχεί. Οι μορφές δεν αναπαράγουν τη γραφικότητα της παράδοσης, αλλά ακολουθούν απλές γεωμετρικές χαράξεις. Έτσι, η προσέγγιση παλιών και νέων κτιρίων δεν επιχειρείται με επανάληψη μορφών, αλλά στοιχείων που αφορούν τη δομή του οικισμού: την κλίμακα των χώρων, την άρθρωση των όγκων, την αναλογία των ανοιγμάτων, την εναλλαγή πλήρων και κενών και την όσμωση των ορίων ιδιωτικού και υπαίθριου χώρου. Όλα αυτά συνιστούν στοιχεία μιας αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής που έχουν διαχρονική αξία και αξίζει να διατηρηθούν και να ερμηνευθούν εκ νέου.
