Έργο που πραγματοποιήθηκε με τον Άγγελο Αλτσιτζόγλου.
Ένα μοντέλο αστικής κατοικίας για την Αθήνα είναι το θέμα αυτής της μελέτης που επελέγη για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Biennale Αρχιτεκτονικής (1980) στο Παρίσι. Πρόκειται για δύο οικοδομικά τετράγωνα στην Καλλιθέα με εμβαδόν 30.000 μ² και δομήσιμη επιφάνεια 45.000 μ², όπου παλιότερα υπήρχαν οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις της εταιρίας ΙΖΟΛΑ. Ενώ εξωτερικά ακολουθείται η περιμετρική δόμηση των οικοπέδων και το αυστηρό προσωπείο της πόλης με τους μεγάλους άξονες των δρόμων, την τήρηση της οικοδομικής γραμμής και το ενιαίο ύψος των κτιρίων, εσωτερικά η κλίμακα αλλάζει και παραπέμπει σε μια μικρότερη, αυτή της γειτονιάς. Ο τυπικός αφιλόξενος «ακάλυπτος» διευρύνεται και μετατρέπεται εδώ σ’ έναν κοινόχρηστο χώρο προστατευμένο από τις οχλήσεις και τον θόρυβο των δρόμων. Ένα τρισδιάστατο πλέγμα υπαίθριων χώρων από αυλές, σκάλες, δώματα, κήπους και υπαίθριους διαδρόμους προσαρτάται στις εσωτερικές όψεις παραπέμποντας στα χαρακτηριστικά μιας μεσογειακής αρχιτεκτονικής, που ευνοεί μια υπαίθρια ζωή. Όλο το συγκρότημα διαπερνά ένας ενιαίος κάνναβος (3,60×3,60 μ.) που οδηγεί στην τυποποίηση των χώρων, ευνοεί την προκατασκευή και προσφέρει εναλλακτικούς συνδυασμούς κατόψεων κατά όροφο και καθ’ ύψος, ακόμα και στο στάδιο της κατασκευής. Η κυτταρική δομή του συγκροτήματος δημιουργεί μια ευέλικτη κτιριακή μάζα και μετατρέπει την επανάληψη του τυπικού διαμερίσματος σ’ ένα άθροισμα διακριτών μονάδων κατοικίας.
